DEFERME Ludovicus
Foto genomen amper 4 maanden voor zijn overlijden.
Bidprentje: Nicole Deferme
Burgerlijk:
Geboren: 31-01-1894
Geboorteplaats: Meldert
Woonplaats: Schuilenbroek 19, Meldert
Vader: Pieter Jan (landbouwer)
Moeder: GUEDENS Paulina
WOI: krijgsgevangen Cassel, Duitsland
Overleden: 12-01-1917
Leeftijd: 23 jaar
Plaats: Cassel, Duitsland
Doodsoorzaak: ziekte
Geboorteakte:
Bevolkingsregister Meldert 1910 - 1920:
Ludovicus was de derde van van 8 kinderen.
Krijgsgevangen:
Overlijdensakte vanuit Duitsland
Vertaling sterfteakte: Brussel 22 maart 1923
Overlijdensakte in bevolkingsregister Meldert
Gevangenenkamp Niederzwehren, Cassel, Duitsland
Waarom net Deferme Ludovicus krijgsgevangen werd is mij nog onduidelijk.
Er is niet zo veel geweten over het gevangenenkamp in Niederzweren.
Momenteel probeer ik hieromtrent meer gegevens te verkrijgen.
Een inwoner van Niederzweren schreef ooit wat hij wist over het gevangenenkamp.
Hier de vertaling:
Vanwege de vele veldslagen in Frankrijk, België en Rusland hadden we een groot aantal gevangenen meegenomen. Deze werden nu in gevangeniskampen geplaatst. Er was er ook een in de buurt van mijn woonplaats. In Niederzwehren, twee uur van Kassel, werd direct na de oorlog een gevangenkamp opgezet. Je kon het van op afstand zien, omdat het op een heuvel ligt. Dit gebied was eerder ongebruikt. Het gevangenkamp was voorlopig alleen opgezet voor 20.000 gevangenen. Later werd het opgezet voor 30 duizend. Het hele gevangenkamp is omgeven door een drievoudig hek, waarvan het midden 's nachts elektrisch is opgeladen, zodat geen gevangenen ' s nachts heimelijk het kamp kan verlaten. Omdat er een tekort aan arbeiders was, moesten ze de bouw van het hekwerk zelf doen.
Toen dit werk was gedaan, moesten ze de barakken bouwen, waarvan sommige van hout of canvas waren. Nadat alles was opgezet, werden er de gevangenen ondergebracht. De barakken werden al snel onvoldoende; omdat er elke dag nieuwe gevangenen bijkwamen. Er moesten dus nieuwe barakken worden gebouwd zodat het gevangenkamp al snel op een stad leek. Opdat de gevangenen niet in het geheim konden ontsnappen, werden ze bewaakt door landwachten. Deze waren allemaal op een afstand van 100 m met een geladen geweer en bajonet. Omdat niet alle gevangenen in het gevangenkamp kunnen worden tewerkgesteld, werken sommigen in fabrieken, anderen met boeren. Ze kregen elke dag 0,30 M. Maar de gevangenen vinden ook allerlei banen in het gevangenkamp. Dus een groot deel van het kamp nabij het gevangenkamp moest worden ontmanteld. Anderen moesten water dragen, anderen moesten de barakken schoonmaken, anderen moesten helpen koken in de keuken, anderen moesten zich nog wassen.
Het eten van de gevangenen is erg goed. Ze krijgen precies dezelfde hoeveelheid brood als onze soldaten. Ze krijgen zelfs vlees op zondag. Vooral voor de beeldhouwers en muziekartiesten. De gevangenen geven zelfs concerten om hun kameraden te vermaken. Zelfs de schilders en beeldhouwers zijn verzorgd en er zijn speciale ruimtes ingericht waarin ze hun kunst kunnen oefenen. Er is zelfs een boekencollectie voor hen opgezet zodat de gevangenen worden vermaakt. Opdat de gevangenen nu ook met hun familieleden kunnen communiceren, mogen ze ook brieven naar huis sturen. Hieruit kunnen we zien dat onze gevangenen in Duitsland het niet slecht doen.
De buitenwacht
Uit bovenstaande documenten kunnen we afleiden dat Ludovicus aan een ziekte (waarschijnlijk typhus) is overleden.
Zijn lichaam werd na de oorlog niet gerepatrieerd.
Waar hij precies begraven ligt en of er nog een graf bestaat moet nog onderzocht worden.
SCHADEVERGOEDING
Na de oorlog wordt er door vader een schadevergoeding aangevraagd voor zijn zoon bij de Rechtbank van Oorlogsschade te Hasselt.
Op 8 november 1920 is er een uitspraak waarbij beslist wordt om GEEN schadevergoeding aan de familie toe te kennen!
Doorop schrijft vader op 21 november 1920 onderstaande brief naar de rechtbank met een motivering om toch aanspraak te kunnen maken op een vergoeding.
Helaas wordt er geen gevolg aan gegeven...
